Met Kerk in Actie naar Oeganda 27 tot en met 1 novenber

Zaterdag was een reisdag dus dat betekende een hele dag hobbelen in de bus. Na wat pauzes bereikten we het hotel in Gullu. Ik had het wel gehad dat gereis maar na een douche verscheen iedereen weer fris aan het buffet. Na het buffet werden we verwelkomd door de mothers uinon. En organisatie werkzaam in Uganda met als doel om personen ,families en gemeenschappen te helpen een beter leven en structuur te geven. Met diversen programma’s en trainingen bieden ze deze hulp aan. Er werd tevens uitgelegd wat we konden verwachten als we twee dagen als we 2 dagen in hun dorpen zouden verblijven. We werden opgesplitst in 3 groepen en  verspreid de volgende dag over3 dorpen. De volgenden dag eerst naar een Ortodoxe kerkdienst omdat de mothers Union daarmee verbongen zijn. . Dat 2 uur en een kwartier en daarna een welkoms woord door de voorganger . Nog met iedereen op de foto en dan naar het kantoor van  de mothers waar ons een lunch stond te wachten. Na de lunch vertrokken we naar de dorpen.  Ik met ons groepje hoefden niet zover te rijden maar een half uurtje maar wel over paden wat eigenlijk geen pad meer is. We werden opgewacht met zang en dans wat zeker 45 min constant doorging . Uiteindelijk hier ook een welkoms woord met eten erachteraan. Onder het eten vertelde onze begeleidster dat ze deze mensen in maart op de hoogte hadden gesteld dat er blanke mensen die geld gaven aan mothers Union bij hun kwamen logeren. Ze waren heel blij dat wij kwamen en dat bij hun wilden gaan wonen. Het was de tweede keer dat er blanke mensen kwamen maar ze hadden er nog nooit daar geslapen. \in het donker werden we naar onze hut gebracht en ik denk dat ik om 8 uur op een matje van 2 cm dik lag te slapen want ik was KEImoe.  Dit dorp had was helemaal geholpen door de mothers . Voorheen was er geen structuur en geen respect voor elkaar. Er waren veel mensen met ervaringen uit de oorlog die hier ca 14 jaar werd beëindigd. In die dagen werden we rondgeleid in hun tuinen waar ze het voedsel verbouwden. We mochten zien hoe ze werkten, lieten de vruchten zien en proeven. Ze werkten van zonsopgang tot ongeveer 10 uur want dan werd het te heet. We liepen daar in het einde van de ochtend en het was heel warm. Wat ons opviel dat de vrouwen veel werk doen terwijl de mannen maar wat in de stoelen zaten, Dat gaf bij ons een vreemd beeld hoe de verhouding was. Na uitleg van Alice, onze begeleidster en ook van het dorp, bleek dat de mannen ons bewaakten en zorgden voor de veiligheid van ons. Zo is hun cultuur tegenover gasten. WE werden als koning en koninginnen behandeld. Door middel van gesprekken en voorbeelden van beide zijden kregen we meer beeld van deze bijzondere mensen die veel hadden meegemaakt. De laatset dag stond in het teken van het afscheid. Dat gebeurde op een bijzondere manier. Ze boden ons een geit aan, die moesten we dan terug aanbieden waarna hij geslacht werd en ’s middags werd hij geserveerd. Tja je kunt er wat  bijdenken maar……. Na het eten weer dans en zang. Aan het einde van de middag verscheen het busje weer om ons terug te brengen naar het hotel. Het was een bijzondere ervaring om 2 dagen met hun te leven. Geen douche maar een emmer water. Geen wc maar een gat in de grond.

Gisteren hadden we een reisdag gelukkig niet zo ver maar 4 uur in de bus. Nu zijn we in een leuk huttenparkje met luxe en een heerlijke keuken

Vandaag donderdag moesten we vroeg opstaan om 6 uur de bus in te gaan voor de trip naar het natuurpark Murchisons Falls. Na het binnenrijden van de poort moesten we nog een eind rijden en hobbelen naar het wildreservaat. Met een pontje de Victorianijl overvaren en dan loeren naar de dieren, We hebben hyena’s,olifanten, giraffen , antilopen, everzwijnen,nijlpaarden en krokodillen gezien. Volgens de oppasser had de leeuw een dag vrij want het was snikheet. Vervolgens bij de rondvaarboot de lunch en daarna de boot in en over de Nijl naar de watervallen van Murchinons Falls. Net ervoor gingen we aan land en gingen te voet verder. Dat viel niet mee. Het was glad en ongelijk maar wel prachtige uitzichten. Op het einde stond de bus te wachten om ons naar het hotel